globalno zatamnjenje

Globalno zagrijavanje će nastaviti napredovati bez presedana. To stvara novu svjetsku naučnu dilemu poznatu kao globalno zatamnjenje. Mora se uzeti u obzir da na globalno zagrijavanje utiče povećanje stakleničkih plinova, koji zauzvrat zadržavaju veću količinu topline u atmosferi.

U ovom članku ćemo vam reći od čega se sastoji globalno zatamnjenje i koje su njegove posljedice.

Klimatske promjene

U smislu datih zapažanja, klimatske promjene su posljedica unutrašnjih promjena u klimatskom sistemu i interakcije između njegovih komponenti i/ili promjena vanjskih sila uzrokovanih prirodnim uzrocima ili ljudskim aktivnostima. Generalno, nije moguće jasno odrediti veličinu uticaja ovih uzroka. Projekcije klimatskih promjena Međuvladinog panela za klimatske promjene (IPCC) uglavnom samo uzimaju u obzir uticaj antropogenog povećanja gasova staklene bašte i drugi klimatski faktori povezani sa čovjekom.

Ubrzano zagrevanje zemljine površine (globalno zagrevanje) proizilazi iz povećanja efekta staklene bašte uzrokovanog ljudskim aktivnostima, kao i promjene u namjeni zemljišta, zagađenje nitratima itd. Neto efekat je da se dio apsorbirane energije zarobi lokalno, a površina planete teži zagrijavanju (IPCC).

Šta je globalno zatamnjenje

Ukratko, globalno zatamnjenje je suprotno, iako je ova kontradikcija nijansirana. Globalno zatamnjenje je pojam koji se odnosi na smanjenje sunčevog zračenja koje dopire do površine Zemlje zbog povećanja sunčevog zračenja. Albedo niskih oblaka stvara efekat hlađenja na površini.

Vjeruje se da se radi o povećanju atmosferskih aerosola, poput čađe (ugljen) ili jedinjenja sumpora, uzrokovanih ljudskim aktivnostima, prvenstveno sagorijevanjem fosilnih goriva za industriju i transport. Globalno zatamnjenje može navesti naučnike da potcene uticaj gasova staklene bašte, delimično maskirajući globalno zagrevanje. Utjecaji se razlikuju ovisno o lokaciji, ali globalno, smanjenja su oko 4% tokom tri decenije (1970-1990). Trend je obrnut tokom 90-ih zbog mjera za smanjenje vidljivih zagađivača.

Dokaz globalnog zatamnjenja

Pogledajmo koji su različiti dokazi globalnog zatamnjenja:

Smanjenje sunčevog zračenja koje dopire do površine Zemlje

Čini se da je najraniji objavljeni rad Atsushi Omura sredinom 1980-ih, koji je otkrio da se sunčevo zračenje koje je dopiralo do površine Zemlje smanjilo za više od 10 posto u odnosu na posljednjih 30 godina.

S druge strane, Gerald Stanhill je uočio ozbiljan pad sunčeve svjetlosti od 22% u Izraelu između 1950. i 1980. dok je mjerio intenzitet sunčeve svjetlosti za projekat sistema za navodnjavanje u Izraelu. Stanhill je skovao termin globalno slabljenje ili globalno slabljenje.

U drugom dijelu Zemlje, Beate Liepert došao je do istog zaključka u Divljim Alpama. Dakle, radeći nezavisno, isti rezultati su pronađeni u različitim dijelovima svijeta: između 1950. i 1990. godine, nivo sunčeve energije koja je dostizala Zemljinu površinu pao je za 9% na Antarktiku, za 10% u Sjedinjenim Državama. Sjedinjene Američke Države i skoro 30% u Sjedinjenim Državama. Rusija i Ujedinjeno Kraljevstvo 16%). Najveće redukcije zabilježene su u srednjim geografskim širinama sjeverne hemisfere, pri čemu su područja vidljivog i infracrvenog spektra najviše pogođena.

Smanjena brzina isparavanja u posudi ili rezervoaru

Još jedna vrlo korisna studija kada se uporede rezultati je ona o stopama isparavanja u posudama (mjera dnevnog isparavanja koju proizvodi list vode određene debljine). Zapisi o isparavanju pažljivo su sastavljani u posljednjih 50-ak godina.

S obzirom na rastuće globalne temperature, očekivali bismo da će zrak biti suvlji i da će se količina isparavanja sa kopna povećati. Tokom 1990-ih, naučnici su upozoravali da su, paradoksalno, posmatranja u posljednjih 50 godina pokazala suprotno. Rezultati Rodericka i Farquhara iz njihove studije isparavanja u lonac smanjio isparavanje u posljednjih 50 godina.

Smanjenje globalnih stopa isparavanja diska ukazuje na velike promjene u globalnom ciklusu vode koje bi mogle dovesti do značajnih ekoloških i socioekonomskih uticaja.

Kondenzacijski tragovi iz aviona

Neki klimatolozi, poput Davida Travisa, nagađaju da bi tragovi mlaza mogli biti povezani s globalnim zatamnjivanjem. Komercijalni vazdušni saobraćaj bio je poremećen tri dana nakon 11. septembra 2001. godine, pružajući priliku da se posmatra vreme u SAD bez pretpostavljenih efekata traga i podudarnih uslova za stabilizaciju atmosfere (rijedak slučaj za akciju).

Dobijeni rezultati bili su donekle impresivni. Temperature (u smislu termičkih oscilacija) su porasle za 1ºC tokom tri dana, što ukazuje na to prisustvo tragova aviona obično može povećati noćne temperature i/ili smanjiti dnevne temperature u većoj meri nego što se ranije mislilo.

Posljedice

Neki naučnici sada veruju da efekti globalnog zatamnjenja maskiraju efekte globalnog zagrevanja, čime se ispravlja globalno zatamnjenje može imati značajan i nepredvidiv utjecaj na temperaturu površine mora.

Druga hipoteza je da bi toplije temperature mogle dovesti do brzog i nepovratnog bijega ogromnih naslaga metan hidrata koji su trenutno zarobljeni na morskom dnu, oslobađajući plin metan (IPCC), jedan od najjačih stakleničkih plinova.

Pored globalnih efekata, fenomen globalnog zatamnjenja ima i regionalne efekte. Vulkanski pepeo u vazduhu može reflektovati sunčeve zrake nazad u svemir i ohladiti planetu. Prisustvo zagađujućih čestica u vazduhu može izazvati zdravstvene probleme kod ljudi (respiratorni sistem).

Nadam se da uz ove informacije možete saznati više o globalnom zatamnjivanju i njegovim karakteristikama.